26 Ağustos 2010 Perşembe

At Last

İşlerin kötüye gitmeye başladığı anlarda, savunma mekanizması geliştirse beyin.Bir anda herşeyi toz pembe görmeye başlasa gözler, çikolata tadında olsa herşey...

Bu kötü anlarda, beni mutlu eden şeyleri düşünmeye çalışırım.Oğlumu, eşimi, en sevdiğim filmden en sevdiğim sahneyi, duyunca mutlu olduğum bir müziği, dikiş makinemi, maraş dondurmasınııııı....

En çok yaptığım şeyse gözlerimi kapatıp kulağımda kulaklık, kulaklıkta hoş bir müzik, yemyeşil bir ovada sırt üstü yatarak masmavi gökyüzündeki pamuk gibi bulutlara baktığımı hayal etmektir.

Bugün eşimin yemin törenine gitmem için izin verilmeyince yaptığım şey buydu.

Ben şuan yemyeşil bir ovadayım,kulağımda şu parça:

5 yorum:

birdamlacıkyağmur dedi ki...

birbencim,
sana bu şarkıyı anımsatan olaya çok üzüldüm
ama bununla başa çıkma yöntemine de bayıldım.

lülün dedi ki...

nasıl izin vermezler ya çok saçma :/

Birben dedi ki...

Damla, sen de dene bu yöntemi:)
Lülün bence de çok saçma:(

lülün dedi ki...

Neyse kısmet ya :( Nasılsa yemin töreninden sonra eve gelicek :)

hayalci dedi ki...

İşte bunu hep yapabilsek keşke..