Pazartesi İtirafı

Başkalarının hayatlarındaki terslikleri gözmezden gelemiyorum ve düzeltme çabalarım oluyor.Özellikle karşımdakine verdiğim değerle orantılı oluyor bu karışma şiddetim.Düzel, düzelt, yapabilirsin vs. gibi kelimeler çok çıkıyor ağzımdan.

Haddim değil, aslında her zaman "uyarmak değil örnek olmak" olmalı felsefem.Ama sanki herkes gözüne bir perde indirmiş.Ya da bana hep öyleleri denk geliyor.

İtiraf 1: Takıntılı insanlar hep beni bulur.

İtiraf 2: Başa dönelim, evet bu onları hayatı karşımamalıyım.

İtiraf 3:Karışmadığımda kendimi gereksiz yere sorumlu hissediyorum ve buna engel olamıyorum.
İtiraf 4: Ben ilişki ya da gelişim gurusu değilim, biri bir gün bana bunu haykırırsa hak etmiş olacağım.