29 Kasım 2010 Pazartesi

Kreş Macerası

Hastalıklar ve vefat haberleriyle geçen bir bayramın ardından toparlanmam zor oldu.O arada bir de karar verdim ki, ben bile hala emin değilim bundan.

Asım Alp'i iş yerimizin kreşine azdırdım.Bundan sonra sabahları benimle işe gelip akşamları dönecek.İyi mi ettim bilmiyorum, diyorum ya ani görünen ama bayağıdır kafamı kurcalayan bir karardı.

Kreş maceralarımızı ilerleyen günlerde anlatacağım.Bugün ilk günümüz ve bu saate kadar bir maraz yaşamadık.

Umarım vicdanımı sızım sızım sızlatan sesler beni daha fazla yormaz ve ben de kreş olayına çabuk alışırım.

4 yorum:

anne kaleminden dedi ki...

asımla eren aynı yaştalar ve eren de benim işyerinin kreşinde 2 aydır. kendini 2 haftalık bir direnişe hazırla derim. ama zamanla kreşi sevdiğini gördükçe emin ol için çok rahatlayacak, kolay gelsin...

elif-kayra dedi ki...

çok iyi olmuş başta kabül etmeselerde sonuçta çok seviyorlar.

İlknur dedi ki...

Hadi hayirlisi olsun. Ne mutlu sana ki ogluna yakinsin. Bir sure istemeyecektir muhakkak. Degisiklikleri biz bile zor kabul ederken onlar o kucuk dunyalarinda daha direncli olabilirler ama zamanla sevecek ve alisacaktir. Bir sure sonra AA kresten cikmak istemiyor diye yazilar bile yazarsin :)

:((ama neden neden bu karikatur. Ah ruyalarima girecek simdi.

Birben dedi ki...

Nihancım bugün 3.gün ve başladık ağlamaya, istememlere...2 hafta demek...offf Allah yardımcımız olsun.

Elif ve İlknur sevecek değil mi?
Karikatür beni de çok etkilemişti.Bu bir gerçek bizim işimiz var ve çocuğumuzla başkalarının ilgilenmesini bekliyoruz.Onlar da yaşlandıklarında "bizim işimiz var anne seninle huzur evinde daha güzel ilgilenecekler" diyebilirler ve haklı olurlar:(

Çok can yakıcı ama adil bir karikatür:(