Sabah: "Hadi oğlum işe gidiyoruz" dediğimde gözlerini fal taşı gibi açtı.O kadar çok istiyordu ki benimle işe gelmeyi.Meraktan ölüyordu resmen.Sokağın başından binamızı gördüğünde alkış tuttu.Kahkaha atarak girdi içeri.Sanki tüm gün dosyaları o hazırlayacak(!)
Ofiste: Kahvaltı yaptık.Bir adet bıldırcın yumurtasını hüpletti.Kreşte kahvaltı yapacağı için ekmek va süt vermedim.Güle oynaya çıktık.
Kreşte: Beraber girdik kreşe."Gitme" dedi önce, oyun odasında.Gitmeliyim dedim, kabul etmedi.O oyuna daldığı bir sırada sıvıştım.(Biliyorum yanlıştı)
Bir süre aramış beni sonra ağlamadan kabullenmiş gidişimi.Dalmış oyuna.Akşama kadar gıkı çıkmamış.Öğretmeni hayran kalmış.Beni yine de uyardılar ama.İlk gün meraktan ses çıkarmaz sonraları ağlar diye.
Akşam: Kreşle ilgili hiçbir şey anlatmadı.Sessizdi, kendi kendine oynadı.Oyuncaklarını özlemiş.
Tüm gün bezsiz dolaşmış ve hiç kaçırmamış.Evde koyverdi sağolsun.Bir de cır cır olmuş.Tüm nazı bana tabi:)
Salı: Artçı şoklar başlıyor...
Sabah: Yine işe gidiyoruz diye çıktık evden.Sorunsuz uyandı ve giyindi.
Ofiste: Ofisi kreşten çok sevdiği belliydi.Bir de sakız, şeker verenler olunca daha da hoşuna gitti.Sabah binanın kapısından öğretmenine teslim ederken çok ağladı.Etrafımdaki bir kaç annenin desteğiyle ofise dönebildim.Çok üzüldüm.Kreşte: İlk 15 dk.ağlamış sonra tüm gün oyuna devam.Kreş müdiresi pimpirikli hallerime destek oluyor devamlı, kadın benden sıkılacak."Tamam Birben Hanım.Hayır ağlamıyor Birben Hanım.Ağlasa da olacak bunlar, başlarda olur vs."
Tüm gün kuru, sadece bahçeye çıktığında çok az kaçırmış altına.Akşam: Kreşten ofise bırakılıyor çocuklar.Çıkmadan 10 dk. önce tuvalete götürdüm."Yok" dedi yapmadı.1 dk. geçmedi giydirir giydirmez üzerine yaptı.Yanımda yedek yoktu, hemen kreşe koştuk.Yedeklerden aldık.O sırada çıplak bekledi.Ofistekilere rezil oldum.(Teşekkürler oğlum.)
Evdeyse sorun yaşamadık.Sık sık götürüyorum tuvalate yine.
Kreşe kendim bırakmak istedim.Yine çok ağladı.Anlatmaya çalıştım ama dinlemedi."Hoşçakal akşam geleceğim" dedim ve o ağlarken çıktım.Bahçede ben de ağladım.
Şimdi bilgisayar başında bunları anlatıyorum.Kalbim sızlayarak.
Bakalım ağlak günlerimiz ne kadar süre sonra normale dönecek?
Kararlı durabilecek miyim acaba?
4 yorum:
bizde de kreşe adaptasyon dönemi tuvalet eğitiminden hemen sonra olmuştu. aynı şekilde bu konuda geri dönüş yaşamaktan çok korkmuştum.. başlarda ara ara kaçırdı hala arada kaçırıyor. ama zamanla azalıyor sanki...
yazdıkların çok çok normal.. iki tane çocuk alıştırdım kreşe bunlar %95 yaşanıyor çocuklarda... ikinci haftanız çok daha rahat olacak, 3 hafta sana gülümseyerek baybay yapacak, kendi gidecek :)))
"3 hafta sana gülümseyerek baybay yapacak, kendi gidecek :)))"
kısmını döne döne okumak istiyorum.
Desteğin için sağol Nihancım.
2011 eylül ayında benzer durumları yaşayacağımı düşündüm birden, içime fenalık geldi. biran evvel kreşe alıştı herşey yolunda demeni bekliyorum.
İkiniz içinde bir an önce kolaylaşsın herşey.
Başka şeyler de demek isterdim ama zira bilindiği üzere henüz tecrübesizim bu konuda.
Yorum Gönder