24 Ocak 2011 Pazartesi

Ev, iş, eş...

Eşim geldi.

Eve neşe geldi.

Onsuz günler hafızalardan silindi gitti.

Asım Alp babayı görür görmez ezberlediği repliği uyguladı."Babacıımmm!"...

Bende ise 5 ayın yorgunluğu çıkıyor, uyumak istiyorum hep...

Kendimi motive eder diye dekorasyon sitelerinde geziniyorum.El yapımı parçalara bakıyor, Allah'ın kadının fıtratında yarattığı, o harika gücüne hayran kalıyorum.Güzel bakan gözlerin, dünyayı nasıl da güzelleştirdiğine tanık oluyorum.

Ah dikiş makinem, 3 hafta oldu galiba başına oturamadım.Bu hafta söz, bekleyen siparişlerin hatırına, o güzel insanların beni beklediğinin, bebelerin ayaklarının üşüdüğünü düşünerek, başına oturabilmek için çok çabalayacağım.

İlham gelince vakit olmaz ya, vakit varken ilham.Kaçırmamam lazım bu sefer.

Evimizde de bir kaç tadilata gireceğiz.Cebimizdeki el verdiği kadar.

Şuan tüm ev pembe.Renkliliği severim ama tüm evde olunca göz yoruyor.Evin sade görüntüsünü aksesuar seçimleriyle renklendirmek daha mantıklı sanki.

Şimdi ev aşağıdaki gibi:



Eğer işini güzel yapan bir boyacı bulursak aşağıdaki gibi olacak.


Filli Boya'dan sanal renklendirme yapabilirsiniz siz de...





2 yorum:

anne kaleminden dedi ki...

gözün aydın :) psikolojik olarak rahatlayınca nasıl da rehavet çökmüştür tahmin edebiliyorum :)

Birben dedi ki...

Cidden öyle oldu Nihan, bıraksalar 3 gün 3 gece uyurum gibi geliyor:)